Terugblik 1e helft 2009
Na een rampzalig slecht beleggingsjaar 2008 waar vermogensverliezen van meer dan 50% werden gerealiseerd begon 2009 wederom slecht voor de beleggers, doordat de aandelenkoersen fors bleven dalen en ook de andere beleggingscategorieën met uitzondering van Staatsleningen (vluchthaven), aanzienlijke verdere koersdalingen lieten zien.
Er was angst bij de beleggers dat de recessie zou omslaan in een depressie (lange periode van laagconjunctuur) waarbij de media dagelijks de angstgevoelens onderbouwde door beelden en foto’s te tonen van de depressie in de jaren dertig van de vorige eeuw. Waarbij opviel dat gerenommeerde banken zoals de Rabo en Fortis hun cliënten in de kou lieten staan, door doodleuk te melden dat ze voor hun beleggende cliënten in tegenstelling tot andere jaren geen mening en verwachtingen hadden voor het beleggingsjaar 2009.
Door de onzekerheid van deze banken en de negatieve invloed van de media werden de beleggers erg nerveus en gingen niet alleen particulieren, maar ook de institutionele beleggers massaal over tot verkoop van hun beleggingen waar nog enigszins een markt voor was, om vervolgens te herbeleggen in Staatsleningen tegen relatief te lage rentevergoedingen.
De angst voor depressie was en is volgens mij zwaar overdreven aangezien de globalisering van de financiële markten en sectoren niet alleen echte protectionisme hebben voorkomen, maar ook de welvaart van de afgelopen 20 jaar fors heeft doen toenemen. Ook werd duidelijk dat de invoering van de Euro ervoor gezorgd heeft dat sommige landen in de eurozone niet in nog grotere problemen zijn gekomen tijdens de huidige zware recessie, door een valutacrisis.
Begin maart begonnen de beleggers zich te realiseren dat de wereldeconomie zich niet meer in een vrije val bevond en begon er een indrukwekkend herstel op de aandelen- en grondstoffenmarkten.
De economieën van Amerika, Europa en Japan lieten nog steeds krimp zien, maar er waren daadwerkelijk economische indicatoren die naar boven begonnen te wijzen.